Factureer je wel eens klanten in het buitenland maar wel binnen de EU? Dan kun je de nieuwe rapportage “intracommunautaire prestaties” in Gekko waarschijnlijk goed gebruiken. Deze inkomsten moet je namelijk apart opgeven aan de Belastingdienst.

Factureren in Nederland

In Nederland factureer je aan klanten als het goed is 21 of 6 procent btw (zie onze eerdere blogpost over dit onderwerp). Deze btw draag je als ondernemer af aan de Belastingdienst. Als jouw klant ook ondernemer is, mag hij of zij de betaalde btw op jouw factuur weer aftrekken van het btw-bedrag dat hij of zij in rekening heeft gebracht. Zo draagt iedere ondernemer in de keten een klein onderdeel van de btw af die de uiteindelijke consument betaalt.

Het handige van dit systeem is dat iedereen in de keten op deze manier gedwongen wordt om een goede administratie bij te houden. Want als je je administratie niet goed bijhoudt, kun je ook de btw die je als ondernemer betaalt niet aftrekken van de btw die jij moet afdragen. De Belastingdienst kan op deze manier ook makkelijker de belastingen innen. Want als iemand de btw niet zou afdragen, zou de volgende in de keten meer moeten afdragen. 

Waarom is de btw anders bij export naar het buitenland?

Als je jouw goederen of diensten verkoopt aan klanten in het buitenland, gelden er andere regels voor de btw. Stel bijvoorbeeld dat je een klant hebt in Frankrijk. Dan kun je je klant niet zomaar factureren met 21 procent Nederlandse btw. Want hoewel de Nederlandse Belastingdienst dit niet zo erg zou vinden (die ontvangt dan het geld), zal jouw klant hier minder blij mee zijn.

Jouw klant is namelijk ook ondernemer en zal deze btw willen terugvragen. Echter de Franse Belastingdienst zal dit weigeren terug te betalen. De Franse Belastingdienst heeft immers geen btw ontvangen van jou als ondernemer. Deze 21 procent heb je namelijk afgedragen aan de Nederlandse Belastingdienst. Bovendien heeft Frankrijk een ander btw-tarief (20% i.p.v. 21%). Dus je klant zal zijn geld moeten terug vragen bij de Nederlandse Belastingdienst en dat is over het algemeen omslachtig.

De meeste ondernemers hebben dit zelf ook wel eens meegemaakt in Nederland. Stel je hebt een zakelijke aankoop in het buitenland gedaan (bijvoorbeeld op zakenreis of op vakantie), dan kun je de buitenlandse btw op het bonnetje niet zomaar aftrekken van je btw die je moet afdragen bij de Nederlandse Belastingdienst. Je kunt de btw wel terugvragen, maar dan wel via een speciaal traject dat veel omslachtiger is dan normaal (zie hiervoor overigens de Belastingdienst voor meer info over btw terugvragen uit het buitenland).

Nul procent btw bij internationale handel

Btw rekenen bij exporteren is dus erg onhandig voor alle partijen. Daarom wordt er bij internationale handel meestal geen btw gerekend. Dat is namelijk handiger en beter voor de handel. Bovendien zal de uiteindelijke consument toch wel de btw van het land in kwestie betalen. Want zoals gezegd, het voordeel van btw is dat uiteindelijk de Belastingdienst de btw ontvangt van de consument.

Voor export van goederen naar landen buiten de EU reken je in de meeste gevallen 0% btw. Dit is overigens niet hetzelfde als 'geen btw' of 'btw vrijgesteld'. Deze regel gebruik je alleen als de goederen niet btw-plichtig zijn en dat zijn ze in dit geval wel. Gekko zal geëxporteerde goederen automatisch in het btw-rapport meenemen zodat je dit kan opgeven bij de Belastingdienst.

Als je diensten levert aan niet-EU-landen, hoef je in de meeste gevallen geen btw op de factuur te zetten. De btw geef je ook niet op in je btw-aangifte. In onze kennisbank kun je lezen waar je op moet letten bij het versturen van facturen naar landen buiten de EU.

Intracommunautaire prestaties: handel binnen de EU

Voor handel binnen de EU gelden nog weer andere regels. Als je goederen of diensten verkoopt aan klanten binnen de EU, moet je geen 0% rekenen maar de btw op de factuur verleggen naar je klant toe. Dat betekent dat je klant de btw op het geleverde product (of dienst) zelf moet aangeven en afdragen bij de Belastingdienst in zijn of haar eigen land.

Jij ontvangt dus geen btw van jouw klant en je hoeft dus ook geen btw af te dragen. Je geeft alleen op bij de Nederlandse Belastingdienst dat de btw is verlegd naar jouw klant in het buitenland. Deze diensten en leveringen worden door de Belastingdienst intracommunautaire diensten of intracommunautaire prestaties genoemd. Ook deze worden automatisch door Gekko in het btw-rapport meegenomen maar staan onder een andere rubriek dan handel buiten de EU.

Waarom wordt er onderscheid gemaakt tussen handel binnen en buiten de EU?

Of je nu “btw verlegd” op je factuur zet of “0 procent btw” rekent, in beide gevallen reken je geen btw bedrag aan jouw klant. Waarom moet je dan wel dit onderscheid aanbrengen tussen binnen en buiten de EU exporteren? Simpel gezegd komt dat doordat we een geharmoniseerd systeem binnen de EU hebben. Buiten de EU kan dat anders liggen.

Binnen de EU weet je zeker dat jouw klant btw-plichtig is in eigen land. Alle EU landen rekenen namelijk btw, dus kun je ook btw verleggen naar de andere partij. Bij een klant buiten de EU weet je dit niet zeker. Als je bijvoorbeeld naar Amerika exporteert, zal je klant daar nooit btw betalen omdat ze daar geen btw-stelsel hebben. De btw verleggen zou daarom vreemd zijn. Dus reken je buiten de EU nul procent en laat je het aan de klant zelf over welke belastingen hij of zij moet betalen.

Opgaaf intracommunautaire prestaties

Er bestaat dus een wezenlijk verschil tussen zaken doen binnen de EU en buiten de EU. Dit moet je dan ook apart opgeven bij de Belastingdienst. Zoals we al aangeven worden in het btw-rapport binnen Gekko de goederen en diensten automatisch opgesplitst op basis van het land waar je klant is gevestigd (binnen of buiten de EU). Echter, voor intracommunautaire diensten binnen de EU moet je net iets meer doen.

De Belastingdienst wil namelijk ook weten naar welke partijen je hebt geëxporteerd, waar ze zijn gevestigd en wat de btw-nummers zijn van jouw klanten. De Nederlandse Belastingdienst geeft deze informatie door aan de landen in kwestie zodat die de btw kunnen innen. Bovendien kan de Belastingdienst zo ook makkelijker controleren dat het inderdaad gaat om export binnen de EU en dus geen btw hoeft af te dragen.

Vanaf nu kun je deze extra gegevens invullen in het rapport Intracommunautaire Prestaties in Gekko. In dit rapport staan al je klanten binnen de EU opgesomd met de btw-code, landcode en de bedragen. Deze informatie kun je één op één doorgeven aan de Belastingdienst via het digitale ondernemersportaal bij de “Opgaaf intracommunautaire prestaties” (via “Overige Formulieren”).

Hopelijk is hiermee je administratie weer wat gemakkelijker geworden!